Vrijdagavond 25 augustus besloot ik in laatste instantie deel te nemen aan de landlopersjogging in Wortel. Een loopwedstrijdje dicht bij huis leek me nog wel eens leuk. Er stonden maar liefst 4 wedstrijden op het programma: 3km, 6km, 9km en 10 miles. Aangezien ik de volgende dag zou deelnemen aan de sprintriatlon van Viersel koos ik voor de 6 kilometer wedstrijd.
Bij de start stond ik keurig op de eerste rij met alle andere lopers van de 6km, 9km en 10 miles (de 3km startte apart). Vlak na het startschot liet ik me echter wegdrummen naar een plek buiten de top 10. Echter geen paniek bij mij want ik had die namiddag al 60km gefietst en startte dus bewust trager. Ik wist ook zeker dat enkele lopers voor mij zichzelf zwaar zouden overschatten in kilometer 1. En zo geschiedde ook. Al na een kleine kilometer kwam ik bij de kopgroep aansluiten. Onderweg had ik al tal van lopers opgeraapt die na nog geen kilometer lopen al helemaal kapot waren, zware ademhaling, stijl die het laat afweten, holle ogen,.. Waarom doe je dat dan toch vraag ik me steeds af ? Inspanningen doseren ,het is een kunst..
Ondertussen bleef ik na de splitsing (waar de 6km zich afsplitste van de 9km en de 10miles) samen met Andy De Rooy over op kop van onze wedstrijd. Het parcours slingerde zich vervolgens het bos in met enkele lastige zandstroken op het menu. Offroad lopen is nu niet meteen mijn specialiteit en dus zette ik mij gewoon rustig in de voeten van De Rooy. Aan het einde van de onverharde stroken kwam Stijn Jacobs nog terug aansluiten vanuit de achtergrond.
Ik had echter nog heel veel overschot en vlak voor we terug de verharde weg opliepen plaatste ik een versnelling waarbij mij twee kompanen meteen moesten passen. Het was nog 1.5km tot de meet maar op dat moment was ik zeker van winst. Zo kon ik deze loopwedstrijd winnen zonder het maximum te moeten geven, een heerlijk gevoel als loper!
Op het podium ben ik echter nooit geraakt want aan de aankomst kreeg ik te horen dat we nog 2uur (!) moesten wachten op het podium. Ik vond dit erover, op vrijdagavond hebben de mensen ook nog andere dingen te doen. Veel van mijn collega lopers dachten net hetzelfde en vertrokken samen met mij dan maar richting huis. Maar de winst , die pakken ze me toch niet meer af!
Bij de start stond ik keurig op de eerste rij met alle andere lopers van de 6km, 9km en 10 miles (de 3km startte apart). Vlak na het startschot liet ik me echter wegdrummen naar een plek buiten de top 10. Echter geen paniek bij mij want ik had die namiddag al 60km gefietst en startte dus bewust trager. Ik wist ook zeker dat enkele lopers voor mij zichzelf zwaar zouden overschatten in kilometer 1. En zo geschiedde ook. Al na een kleine kilometer kwam ik bij de kopgroep aansluiten. Onderweg had ik al tal van lopers opgeraapt die na nog geen kilometer lopen al helemaal kapot waren, zware ademhaling, stijl die het laat afweten, holle ogen,.. Waarom doe je dat dan toch vraag ik me steeds af ? Inspanningen doseren ,het is een kunst..
Ondertussen bleef ik na de splitsing (waar de 6km zich afsplitste van de 9km en de 10miles) samen met Andy De Rooy over op kop van onze wedstrijd. Het parcours slingerde zich vervolgens het bos in met enkele lastige zandstroken op het menu. Offroad lopen is nu niet meteen mijn specialiteit en dus zette ik mij gewoon rustig in de voeten van De Rooy. Aan het einde van de onverharde stroken kwam Stijn Jacobs nog terug aansluiten vanuit de achtergrond.
Ik had echter nog heel veel overschot en vlak voor we terug de verharde weg opliepen plaatste ik een versnelling waarbij mij twee kompanen meteen moesten passen. Het was nog 1.5km tot de meet maar op dat moment was ik zeker van winst. Zo kon ik deze loopwedstrijd winnen zonder het maximum te moeten geven, een heerlijk gevoel als loper!
Op het podium ben ik echter nooit geraakt want aan de aankomst kreeg ik te horen dat we nog 2uur (!) moesten wachten op het podium. Ik vond dit erover, op vrijdagavond hebben de mensen ook nog andere dingen te doen. Veel van mijn collega lopers dachten net hetzelfde en vertrokken samen met mij dan maar richting huis. Maar de winst , die pakken ze me toch niet meer af!