Beste volgers, supporters, vrienden, het is een hele tijd geleden dat ik nog eens de moeite heb genomen om een verslagje over mijn sportieve avonturen te schrijven. Er is de laatste maanden dan ook heel wat veranderd.
Om te beginnen keer ik nog even terug naar 1 oktober 2017, de dag waarop ik de Ironman Barcelona zou finishen. Dit avontuur heeft u reeds voldoende kunnen volgen op sociale media en ik moet zeggen ik ben zelf verbaasd over het aantal positieve reacties dat ik heb gekregen over mijn prestatie enerzijds en het verhaal en de motivatie die er rond hangt anderzijds. Voor wie het in Keulen hoort donderen hier kan u mijn originele Facebookpost herlezen. Puur sportief gezien was mijn eerste Ironman echter een ontgoocheling. Ik startte te snel op de fiets, wat ik uiteindelijk bekocht na 17km in de marathon. Mijn eindtijd van 10u27min is dan ook ver beneden mijn niveau.
Na Barcelona was het dus tijd om me te bezinnen. Ook al omdat op extrasportief vlak voor mij een heleboel veranderde. Op 5 oktober startte ik met werken nadat ik op school nog maar eens met mijn hoofd tegen de muur was gelopen. School is voor mij nooit echt een succesverhaal geweest, toch laat ik de deur nog steeds op een kier voor een terugkeer naar de schoolbanken teneinde mijn bachelordiploma alsnog te halen.
In ieder geval heeft deze verandering effect op mijn trainingsuren. Tijdens de week kan ik enkel nog heel vroeg in de ochtend of laat op de avond trainen. En aangezien ik niet gemaakt ben om reeds om 5u uit mijn bed te komen.. Vandaar dat ik de lange afstand even 'on hold' zet. Het doel voor 2018 is om te schitteren op de korte afstand en dit bij een nieuwe club met een professionele omkadering: 'triteam Solidpharma'. Teamcaptain Soren Sanders contacteerde me aan het einde van de transferperiode om het laatste plaatsje in het T3 team in te vullen. Ik moest niet lang nadenken. Ik was meteen gewonnen voor de visie van het team en ik ben blij om het beste van mezelf te kunnen geven in zo'n superteam!
Ondertussen liep ik tijdens de nieuwjaarsrun te Antwerpen al mijn eerste wedstrijd voor mijn nieuwe team wat me meteen een tweede plaats opleverde, 10 seconden achter de onverslijtbare veteraan Chris Wouters. Een mooi debuut! Helaas sukkelde ik deze maand al meer met mijn gezondheid dan me lief is en zullen er de eerste weken geen wedstrijden meer op het programma staan. Ik zie dit echter als een tijdelijke setback, dankzij die Ironman is mijn basis namelijk ontzettend breed en zal ik snel genoeg terug op niveau zijn!
Tot slot nog een woordje van dank aan Trille, de club die ik verlaat. Ik heb hier hele mooie momenten meegemaakt op stage en op wedstrijden met zeer toffe mensen. Als ik echter mijzelf naar een hoger niveau wil stuwen moest ik de club wel verlaten. Toch zal de club, omwille van het feit dat ze gevestigd is in mijn eigen dorp , altijd speciaal blijven voor mij!
Om te beginnen keer ik nog even terug naar 1 oktober 2017, de dag waarop ik de Ironman Barcelona zou finishen. Dit avontuur heeft u reeds voldoende kunnen volgen op sociale media en ik moet zeggen ik ben zelf verbaasd over het aantal positieve reacties dat ik heb gekregen over mijn prestatie enerzijds en het verhaal en de motivatie die er rond hangt anderzijds. Voor wie het in Keulen hoort donderen hier kan u mijn originele Facebookpost herlezen. Puur sportief gezien was mijn eerste Ironman echter een ontgoocheling. Ik startte te snel op de fiets, wat ik uiteindelijk bekocht na 17km in de marathon. Mijn eindtijd van 10u27min is dan ook ver beneden mijn niveau.
Na Barcelona was het dus tijd om me te bezinnen. Ook al omdat op extrasportief vlak voor mij een heleboel veranderde. Op 5 oktober startte ik met werken nadat ik op school nog maar eens met mijn hoofd tegen de muur was gelopen. School is voor mij nooit echt een succesverhaal geweest, toch laat ik de deur nog steeds op een kier voor een terugkeer naar de schoolbanken teneinde mijn bachelordiploma alsnog te halen.
In ieder geval heeft deze verandering effect op mijn trainingsuren. Tijdens de week kan ik enkel nog heel vroeg in de ochtend of laat op de avond trainen. En aangezien ik niet gemaakt ben om reeds om 5u uit mijn bed te komen.. Vandaar dat ik de lange afstand even 'on hold' zet. Het doel voor 2018 is om te schitteren op de korte afstand en dit bij een nieuwe club met een professionele omkadering: 'triteam Solidpharma'. Teamcaptain Soren Sanders contacteerde me aan het einde van de transferperiode om het laatste plaatsje in het T3 team in te vullen. Ik moest niet lang nadenken. Ik was meteen gewonnen voor de visie van het team en ik ben blij om het beste van mezelf te kunnen geven in zo'n superteam!
Ondertussen liep ik tijdens de nieuwjaarsrun te Antwerpen al mijn eerste wedstrijd voor mijn nieuwe team wat me meteen een tweede plaats opleverde, 10 seconden achter de onverslijtbare veteraan Chris Wouters. Een mooi debuut! Helaas sukkelde ik deze maand al meer met mijn gezondheid dan me lief is en zullen er de eerste weken geen wedstrijden meer op het programma staan. Ik zie dit echter als een tijdelijke setback, dankzij die Ironman is mijn basis namelijk ontzettend breed en zal ik snel genoeg terug op niveau zijn!
Tot slot nog een woordje van dank aan Trille, de club die ik verlaat. Ik heb hier hele mooie momenten meegemaakt op stage en op wedstrijden met zeer toffe mensen. Als ik echter mijzelf naar een hoger niveau wil stuwen moest ik de club wel verlaten. Toch zal de club, omwille van het feit dat ze gevestigd is in mijn eigen dorp , altijd speciaal blijven voor mij!