Mijn competitiehonger is nauwelijks te stillen. Dus was het tijd voor mijn eerste dubbele triatlonweekend van het jaar. Op zaterdag trok ik naar Nederland voor de sprinttriatlon van Weert, waar ik in 2015 mijn eerste overwinning ooit behaalde. De dag nadien stond ik dan aan de start van het BK sprint te Gullegem waar u hier meer over kan lezen.
Maar eerst mijn overwinning in Weert verdedigen dus! De wedstrijd maakt deel uit van een heus triatlonweekend dat meer dan 2500 (!) atleten op de been brengt. De sfeer is ook altijd super in dit stadje met veel enthousiaste Nederlanders langs het parcours.
Om 11u45 namen we de start voor 750 meter zwemmen. De helft met de stroming mee in een rechte lijn en vervolgens dezelfde weg terug met de stroming tegen. Na wat schermutselingen in de eerste honderd meter met enkele vechtersbazen kon ik mezelf loswerken en aan de leiding gaan. Op de terugweg sloeg ik een definitief gat om zo als eerste het water te verlaten. De Nederlandse topatleet Pim Lebouille volgde op 10 seconden. De vechtersbazen van de eerste honderd meter waren in geen velden of wegen meer te bekennen.
Op de fiets kwamen Lebouille en ik samen. Het parcours was gemaakt voor hardrijders met drie rondjes heen en terug langs het kanaal. Lebouille voelde zich sterk en deed al het kopwerk. Ik deed geen enkele moeite om over te nemen. Ik bleef gewoon op de reglementaire 10 meter afstand in deze non draft wedstrijd en gebruikte hem als mikpunt.
Toen de Nederlander in de laatste ronde een fout maakte en daardoor in de graskant viel stond ik er alleen voor. Hij was echter snel terug op de been en reed vol om me terug te nemen. Dit lukte nog net voor de wissel maar ik maakte me niet druk omdat mijn sterkste onderdeel er nu aankwam.
Toch moest ik mijn concurrent in de eerste honderden meters laten gaan. Even dacht ik voor de tweede plaats te lopen tot ik het gaatje plots kleiner zag worden. Dit gaf nieuwe moed en ik ging op en over Lebouille. Daarna kon ik nog een ronde solo aan de leiding lopen om aan de aankomst voor het tweede jaar op rij deze mooie race te winnen! Pim Lebouille werd na een knappe race tweede op 15 seconden. Stefan Biesmans, een andere Belg ,werd op 4 minuten derde.
Maar eerst mijn overwinning in Weert verdedigen dus! De wedstrijd maakt deel uit van een heus triatlonweekend dat meer dan 2500 (!) atleten op de been brengt. De sfeer is ook altijd super in dit stadje met veel enthousiaste Nederlanders langs het parcours.
Om 11u45 namen we de start voor 750 meter zwemmen. De helft met de stroming mee in een rechte lijn en vervolgens dezelfde weg terug met de stroming tegen. Na wat schermutselingen in de eerste honderd meter met enkele vechtersbazen kon ik mezelf loswerken en aan de leiding gaan. Op de terugweg sloeg ik een definitief gat om zo als eerste het water te verlaten. De Nederlandse topatleet Pim Lebouille volgde op 10 seconden. De vechtersbazen van de eerste honderd meter waren in geen velden of wegen meer te bekennen.
Op de fiets kwamen Lebouille en ik samen. Het parcours was gemaakt voor hardrijders met drie rondjes heen en terug langs het kanaal. Lebouille voelde zich sterk en deed al het kopwerk. Ik deed geen enkele moeite om over te nemen. Ik bleef gewoon op de reglementaire 10 meter afstand in deze non draft wedstrijd en gebruikte hem als mikpunt.
Toen de Nederlander in de laatste ronde een fout maakte en daardoor in de graskant viel stond ik er alleen voor. Hij was echter snel terug op de been en reed vol om me terug te nemen. Dit lukte nog net voor de wissel maar ik maakte me niet druk omdat mijn sterkste onderdeel er nu aankwam.
Toch moest ik mijn concurrent in de eerste honderden meters laten gaan. Even dacht ik voor de tweede plaats te lopen tot ik het gaatje plots kleiner zag worden. Dit gaf nieuwe moed en ik ging op en over Lebouille. Daarna kon ik nog een ronde solo aan de leiding lopen om aan de aankomst voor het tweede jaar op rij deze mooie race te winnen! Pim Lebouille werd na een knappe race tweede op 15 seconden. Stefan Biesmans, een andere Belg ,werd op 4 minuten derde.