Net terug thuis gekomen van een goede stage wou ik in het daaropvolgende weekend de conditie nog eens testen met het oog op het naderende triatlonseizoen. Jammer genoeg is het water in deze periode vaak nog te koud om echte triatlons te organiseren. Ik koos dan uiteindelijk om mee te doen aan de duatlon van Weert. Iets wat ik nog nooit had gedaan. Ik was bewust nog nooit in een duatlon gestart omdat ik een zwakke loper ben maar voor alles is een eerste keer en als je ergens succesvol in wil worden mag je zeker je zwaktes niet uit de weg gaan!
Dringend tijd om te proeven van duathlon dus, de wedstrijd bestond uit 4.6km lopen, 20km fietsen en vervolgens nog eens 4.6km lopen. Ik startte wat terughoudend uit schrik om me meteen op te blazen. Een heel pak atleten vloog me dan ook voorbij. Ik deed bewust geen enkele poging om mee te gaan pas toen ploegmaat Ian Slootmans kwam aansluiten pikte ik aan. Zonder te forceren liep ik verder de eerste wissel in. Zo traag had ik nog niet gelopen want ik zat nog nipt in de tweede groep. Er kwam nog wat volk terug uit de achtergrond waardoor ik mij wijselijk achteraan zette op het bochtige en smalle parcours. Even was er nog paniek toen mijn ketting afliep bij het aansnijden van de tweede ronde. Ik moest afstappen om ze er terug op te leggen, ik dacht dat mijn race over was maar gelukkig had ik nog relatief weinig energie verbruikt waardoor ik snel kon terugkomen. Comfortabel in de tweede groep wisselde ik voor de afsluitende loopproef.
De laatste 4.6km lopen ging verrassend goed. Ik liep naar mijn capaciteiten zeer sterk en haalde atleet na atleet in. Ik voelde me echt sterk en wist uiteindelijk nog 9de te eindigen in mijn eerste duatlon. Een resultaat waar ik enorm tevreden mee ben! Al zit er volgende keer nog wel wat meer in als je ziet hoeveel ik nog over had op het einde.
Dringend tijd om te proeven van duathlon dus, de wedstrijd bestond uit 4.6km lopen, 20km fietsen en vervolgens nog eens 4.6km lopen. Ik startte wat terughoudend uit schrik om me meteen op te blazen. Een heel pak atleten vloog me dan ook voorbij. Ik deed bewust geen enkele poging om mee te gaan pas toen ploegmaat Ian Slootmans kwam aansluiten pikte ik aan. Zonder te forceren liep ik verder de eerste wissel in. Zo traag had ik nog niet gelopen want ik zat nog nipt in de tweede groep. Er kwam nog wat volk terug uit de achtergrond waardoor ik mij wijselijk achteraan zette op het bochtige en smalle parcours. Even was er nog paniek toen mijn ketting afliep bij het aansnijden van de tweede ronde. Ik moest afstappen om ze er terug op te leggen, ik dacht dat mijn race over was maar gelukkig had ik nog relatief weinig energie verbruikt waardoor ik snel kon terugkomen. Comfortabel in de tweede groep wisselde ik voor de afsluitende loopproef.
De laatste 4.6km lopen ging verrassend goed. Ik liep naar mijn capaciteiten zeer sterk en haalde atleet na atleet in. Ik voelde me echt sterk en wist uiteindelijk nog 9de te eindigen in mijn eerste duatlon. Een resultaat waar ik enorm tevreden mee ben! Al zit er volgende keer nog wel wat meer in als je ziet hoeveel ik nog over had op het einde.