In de maand mei heb ik een eerste stevig wedstrijdblok gepland. Met wedstrijden in Hoogerheide (07/05) , Geel (14/05) en Oostende (28/05). Met vorige week ook nog Bertrix zijn dit vier wedstrijden op korte tijd. Helaas was Bertrix geen succes en die trend zou zich vandaag doorzetten.
In Hoogerheide stond er een duatlon op het programma (of een run-bike-run zoals onze Nederlandse buren deze sport steevast noemen). De afstanden waren 2.5 kilometer lopen in twee rondjes, 19 kilometer fietsen met de tijdritfiets in 4 rondjes en 5 kilometer lopen in 4 rondjes. Het hoge aantal ronden was leuk voor de toeschouwers die ons vaak konden aanmoedigen voor ons was het echter zware kost want elke loopronde moesten we met de beruchte trap (diezelfde als de crossers nemen op de wereldbeker veldrijden) een serieuze hindernis nemen die telkens het ritme brak.
Duatleten kunnen verschroeiend starten en dat bewees Thomas Derboven van DOMO SCOTT meteen door alles op een lint te trekken met een verschroeiend tempo van 2.50 per kilometer. Ik pas altijd wijselijk voor zo’n snelle start omdat ik weet dat ik mijn motor anders volledig opblaas. Bovendien had ik geen te beste dag vandaag wat ik al voelde bij het opstaan.
Derboven begon na het eerste lopen aan een lange solo tot de aankomst. Ik reed stevig door de eerste fietsronde en kon meteen twee atleten oprapen. Zo kwam ik op de 4de plaats te rijden. Het fietsparcours was ook zeer lastig met veel draaien en keren en het constant op en af rijden van de Brabantse wal. Niet meteen mijn favoriete parcours. Na mijn veelbelovende eerste ronde bleef ik dan ook hangen. Op het einde van het fietsen werd ik ingehaald door een wel heel sterke fietser, zo wisselde ik als 5de.
De eerste loopronde van mijn tweede loopproef liep ik stevig door. Zo kon ik meteen de 4de plaats heroveren op de zeer sterke fietser die me had ingehaald. Lopen was blijkbaar niet echt zijn specialiteit. Ik richtte mijn vizier nu op de nummer drie. Maar toen liep er voor de zoveelste keer iets mis dit jaar. Ik kreeg last van steken in de zij waardoor ik noodgedwongen mijn tempo moest laten zakken, erg frustrerend wanneer je nog veel harder kan. Helaas werd ik zo ingehaald door nog een andere atleet en moest ik tevreden zijn met plaats 5 aan de aankomst.
Al is het woord tevreden niet echt op zijn plek hier. Ik moet durven toegeven dat het dit jaar nog niet echt fameus is geweest. Akkoord ik word nog 5de maar alle toppers (buiten winnaar Derboven) stonden na de middag aan de start van de RBR series. In Bertrix (einde april) en Geel (begin april) stonden ook niet echt toppers aan de start. Met alle respect voor mijn collega’s op deze wedstrijden maar normaal moet ik op zulke wedstrijden minstens podium halen. Ik moet eerlijk zijn echt veel vertrouwen geeft dit niet voor de triatlon in Geel volgende week, waar wel enkele kleppers meedoen. Ik zal proberen met wat extra rust het tij te keren want op basis van mijn trainingen moet er zeker meer in zitten dan er nu uitkomt!
In Hoogerheide stond er een duatlon op het programma (of een run-bike-run zoals onze Nederlandse buren deze sport steevast noemen). De afstanden waren 2.5 kilometer lopen in twee rondjes, 19 kilometer fietsen met de tijdritfiets in 4 rondjes en 5 kilometer lopen in 4 rondjes. Het hoge aantal ronden was leuk voor de toeschouwers die ons vaak konden aanmoedigen voor ons was het echter zware kost want elke loopronde moesten we met de beruchte trap (diezelfde als de crossers nemen op de wereldbeker veldrijden) een serieuze hindernis nemen die telkens het ritme brak.
Duatleten kunnen verschroeiend starten en dat bewees Thomas Derboven van DOMO SCOTT meteen door alles op een lint te trekken met een verschroeiend tempo van 2.50 per kilometer. Ik pas altijd wijselijk voor zo’n snelle start omdat ik weet dat ik mijn motor anders volledig opblaas. Bovendien had ik geen te beste dag vandaag wat ik al voelde bij het opstaan.
Derboven begon na het eerste lopen aan een lange solo tot de aankomst. Ik reed stevig door de eerste fietsronde en kon meteen twee atleten oprapen. Zo kwam ik op de 4de plaats te rijden. Het fietsparcours was ook zeer lastig met veel draaien en keren en het constant op en af rijden van de Brabantse wal. Niet meteen mijn favoriete parcours. Na mijn veelbelovende eerste ronde bleef ik dan ook hangen. Op het einde van het fietsen werd ik ingehaald door een wel heel sterke fietser, zo wisselde ik als 5de.
De eerste loopronde van mijn tweede loopproef liep ik stevig door. Zo kon ik meteen de 4de plaats heroveren op de zeer sterke fietser die me had ingehaald. Lopen was blijkbaar niet echt zijn specialiteit. Ik richtte mijn vizier nu op de nummer drie. Maar toen liep er voor de zoveelste keer iets mis dit jaar. Ik kreeg last van steken in de zij waardoor ik noodgedwongen mijn tempo moest laten zakken, erg frustrerend wanneer je nog veel harder kan. Helaas werd ik zo ingehaald door nog een andere atleet en moest ik tevreden zijn met plaats 5 aan de aankomst.
Al is het woord tevreden niet echt op zijn plek hier. Ik moet durven toegeven dat het dit jaar nog niet echt fameus is geweest. Akkoord ik word nog 5de maar alle toppers (buiten winnaar Derboven) stonden na de middag aan de start van de RBR series. In Bertrix (einde april) en Geel (begin april) stonden ook niet echt toppers aan de start. Met alle respect voor mijn collega’s op deze wedstrijden maar normaal moet ik op zulke wedstrijden minstens podium halen. Ik moet eerlijk zijn echt veel vertrouwen geeft dit niet voor de triatlon in Geel volgende week, waar wel enkele kleppers meedoen. Ik zal proberen met wat extra rust het tij te keren want op basis van mijn trainingen moet er zeker meer in zitten dan er nu uitkomt!