Op de laatste dinsdag van augustus word de kermis van Morkhoven traditioneel afgesloten met een stratenloop. Deze wedstrijd kan elk jaar op een mooi deelnemersveld rekenen en aangezien Morkhoven slechts een halfuurtje rijden is stond ik er dit jaar ook aan de start voor de wedstrijd over 6km.
Zoals gewoonlijk op ‘gewone’ stratenlopen vertrokken alle afstanden (er was ook nog een 3 en een 9 kilometer) samen. En opnieuw zoals gewoonlijk was ik bij het startschot niet mee met de kop van de wedstrijd. Ik laat me daar echter nooit door van de wijs brengen. Iedereen valt uiteindelijk op zijn plek en ik weet van mezelf dat ik eerst even onder stoom moet komen. Zo geschiedde ook, na een kilometer op mijn eentje achter de kopgroep aan gelopen te hebben kon ik bij kilometer anderhalf aansluiten. In dit kopgroepje zaten ook mijn twee belangrijkste concurrenten voor vandaag namelijk Andy De Rooy (die derde werd op de 6km in Wortel, die ik won) en Chris Wouters (die al jaren een vaste waarde is in het stratenlopencircuit).
In Wortel kon ik nog afwachten in de voeten van De Rooy maar ik besloot nu om er meteen vol voor te gaan omdat ik met Wouters een concurrent had die ik nog nooit kon verslaan en ik dus zeer gevaarlijk achtte voor de overwinning. Daarom plaatste ik reeds na 2 kilometer een versnelling en samen met een loper van de 9 kilometer trok ik er op uit. Geen van mijn beide rechtstreekse concurrenten kon deze versnelling beantwoorden. Ik durfde echter niet achteruit kijken omdat ik steeds een terugkeer vreesde. Pas in de laatste kilometer was ik zeker van de winst. Ik won uiteindelijk deze 6 kilometer met bijna een minuut voorsprong. Dit had ik niet verwacht en het is een bevestiging van wat ik ook al in Wortel voelde, mijn loopniveau is in orde!
Het winnen van twee stratenlopen in een week tijd stemt me dan ook zeer tevreden. Het is alleen jammer dat mijn overduidelijke (hoog)vorm er in een triatlon niet uitkomt. Ik bedoel , Viersel was zo slecht (88ste!!) dat ik er zelfs geen verslag over geschreven heb. En als ik besluit om geen verslag te schrijven.. In ieder geval met de conditie is niets mis, er moeten andere oorzaken zijn van mijn matige triatlonprestaties dit jaar. Gelukkig is het seizoen nog steeds niet gedaan , en u kent allen het spreekwoord ‘zolang er leven is, is er hoop!’.
Zoals gewoonlijk op ‘gewone’ stratenlopen vertrokken alle afstanden (er was ook nog een 3 en een 9 kilometer) samen. En opnieuw zoals gewoonlijk was ik bij het startschot niet mee met de kop van de wedstrijd. Ik laat me daar echter nooit door van de wijs brengen. Iedereen valt uiteindelijk op zijn plek en ik weet van mezelf dat ik eerst even onder stoom moet komen. Zo geschiedde ook, na een kilometer op mijn eentje achter de kopgroep aan gelopen te hebben kon ik bij kilometer anderhalf aansluiten. In dit kopgroepje zaten ook mijn twee belangrijkste concurrenten voor vandaag namelijk Andy De Rooy (die derde werd op de 6km in Wortel, die ik won) en Chris Wouters (die al jaren een vaste waarde is in het stratenlopencircuit).
In Wortel kon ik nog afwachten in de voeten van De Rooy maar ik besloot nu om er meteen vol voor te gaan omdat ik met Wouters een concurrent had die ik nog nooit kon verslaan en ik dus zeer gevaarlijk achtte voor de overwinning. Daarom plaatste ik reeds na 2 kilometer een versnelling en samen met een loper van de 9 kilometer trok ik er op uit. Geen van mijn beide rechtstreekse concurrenten kon deze versnelling beantwoorden. Ik durfde echter niet achteruit kijken omdat ik steeds een terugkeer vreesde. Pas in de laatste kilometer was ik zeker van de winst. Ik won uiteindelijk deze 6 kilometer met bijna een minuut voorsprong. Dit had ik niet verwacht en het is een bevestiging van wat ik ook al in Wortel voelde, mijn loopniveau is in orde!
Het winnen van twee stratenlopen in een week tijd stemt me dan ook zeer tevreden. Het is alleen jammer dat mijn overduidelijke (hoog)vorm er in een triatlon niet uitkomt. Ik bedoel , Viersel was zo slecht (88ste!!) dat ik er zelfs geen verslag over geschreven heb. En als ik besluit om geen verslag te schrijven.. In ieder geval met de conditie is niets mis, er moeten andere oorzaken zijn van mijn matige triatlonprestaties dit jaar. Gelukkig is het seizoen nog steeds niet gedaan , en u kent allen het spreekwoord ‘zolang er leven is, is er hoop!’.