Na mijn uitstekende prestatie op de halve triatlon van Couvin voelde ik dat ik naar mijn allerbeste vorm aan het toegroeien was. Net op tijd want mijn favoriete Vlaamse wedstrijd van het seizoen kwam er snel aan: de Hageland powertriatlon van Aaarschot op 15/07. Op deze race wou ik een eerste keer echt pieken. Helaas werd ik in de week voor Aarschot ziek, écht ziek. Ik ga niet in detail treden maar de substanties die mijn lichaam verlieten waren vrij smerig te noemen. Een volledige week trainde ik niet en at ik ook heel weinig. Mijn conditie smolt als sneeuw voor de zon en met pijn in het hart moest ik forfait geven voor Aarschot.
Dit betekende dat ik mijn seizoensplanning een beetje opnieuw moest indelen. De dag van Aarschot was ik reeds terug aan het trainen maar de ziekteweek had meer invloed gehad dan ik dacht. Toch had ik me voorbereid op een wederoptreden in Kapelle op Den Bos (21/07/18). Ik had beter moeten weten. De wedstrijdscherpte was er nog niet en nadat ik op het fietsen door zowat iedereen werd voorbijgereden stapte ik zwaar ontgoocheld uit de race.
Een week later de start halen in de kwarttriatlon van Kinrooi moest wel lukken. Met opnieuw een extra weekje training in de benen begin ik me nu ongeveer terug de oude te voelen. De conditie die ik te pakken had tijdens en na Couvin is echter nog een trapje hoger. Uiteraard was mijn vertrouwen niet super na mijn opgave vorige week. Aangekomen te Kinrooi bleken de omstandigheden ook niet echt in mijn voordeel: veel draaien en keren tijdens het fietsen, veel wind en offroad lopen op een parcours waar ik vanwege de ondergrond (keien, zand, finse piste) mijn snelheid niet kwijt kon.
Gelukkig stond er een hele delegatie van mijn Solidpharma teamgenoten aan de start wat altijd voor motivatie zorgt! Sören Sanders, Wouter Simons, Jelle Clijsters, Katrien Maes en ikzelf gingen de eer van ons team hooghouden op de kwarttriatlon ! (eerder op de dag was Solidpharma collega Pieter Luykx ook al 4de geworden op de sprinttriatlon te Kinrooi)
Tijdens het zwemmen was het vechten tegen de golfslag en veel wier in het water. Als 7de kwam ik aan wal met ploegmaat Sören bij me. Jelle zat een beetje voor ons en Wouter kwam 2min na ons uit het water. Tijdens het fietsen viel ik alleen met Sören, onze teamcaptain is echter een goede fietser en ik was blij dat ik hem in deze non drafting race (op de reglementaire 10meter) als mikpunt had. Ik voelde me best goed en reed eigenlijk sterk op een parcours dat het mijne niet is. Nog steeds als nummer 6&7 kwamen we de wissel binnen om aan de 10km lopen te beginnen.
Tijdens het lopen voelde ik nog steeds de naweeën van mijn ziekteperiode maar het gevoel was al massa's beter dan de week ervoor in Kapelle. Ik liet Sören ter plaatste en ging op zoek naar nummer 5 Maarten Christis die even verderop liep. Het duurde even voor ik hem kon inhalen en toen dat gebeurde zag ik ineens Jelle naast de kant staan. Jelle was na het fietsen in strijd voor het podium maar kreeg last van de ademhaling in de warmte van de loopproef. Helaas moest hij de strijd staken. Zo bevond ik me opeens op plaats 4!
Ik hoopte deze plaats vast te houden. De eerste drie heren waren sowieso te ver vooruit (Prof Martijn Dekker won de race, voor Kasper Lagae en Jeroen Vandael). In de laatste loopronde kwam er echter nog iemand als een renpaard uit de achtergrond opzetten: mijn ploegmaat Wouter Simons die ongelooflijk sterk loopt. Wouter zette veruit de snelste looptijd van de dag neer en nam me nog te grazen voor plek 4.
Zo werd ik dus finaal 5de , een prachtig resultaat nadat ik afgelopen weken toch wel problemen had om terug op niveau te geraken. Martijn Dekker was als PRO atleet uiteraard niet te verslaan maar achteraf bekeken is het podium niet zo gek ver weg.. Al ben ik oprecht blij deze keer met wat ik heb. Op een parcours dat me misschien wel het minste ligt van allemaal zette ik een van mijn beste races van 2018 neer. Een mooie prestatie om op verder te bouwen met als doel die topconditie dit seizoen toch nog te pakken te krijgen!
Dit betekende dat ik mijn seizoensplanning een beetje opnieuw moest indelen. De dag van Aarschot was ik reeds terug aan het trainen maar de ziekteweek had meer invloed gehad dan ik dacht. Toch had ik me voorbereid op een wederoptreden in Kapelle op Den Bos (21/07/18). Ik had beter moeten weten. De wedstrijdscherpte was er nog niet en nadat ik op het fietsen door zowat iedereen werd voorbijgereden stapte ik zwaar ontgoocheld uit de race.
Een week later de start halen in de kwarttriatlon van Kinrooi moest wel lukken. Met opnieuw een extra weekje training in de benen begin ik me nu ongeveer terug de oude te voelen. De conditie die ik te pakken had tijdens en na Couvin is echter nog een trapje hoger. Uiteraard was mijn vertrouwen niet super na mijn opgave vorige week. Aangekomen te Kinrooi bleken de omstandigheden ook niet echt in mijn voordeel: veel draaien en keren tijdens het fietsen, veel wind en offroad lopen op een parcours waar ik vanwege de ondergrond (keien, zand, finse piste) mijn snelheid niet kwijt kon.
Gelukkig stond er een hele delegatie van mijn Solidpharma teamgenoten aan de start wat altijd voor motivatie zorgt! Sören Sanders, Wouter Simons, Jelle Clijsters, Katrien Maes en ikzelf gingen de eer van ons team hooghouden op de kwarttriatlon ! (eerder op de dag was Solidpharma collega Pieter Luykx ook al 4de geworden op de sprinttriatlon te Kinrooi)
Tijdens het zwemmen was het vechten tegen de golfslag en veel wier in het water. Als 7de kwam ik aan wal met ploegmaat Sören bij me. Jelle zat een beetje voor ons en Wouter kwam 2min na ons uit het water. Tijdens het fietsen viel ik alleen met Sören, onze teamcaptain is echter een goede fietser en ik was blij dat ik hem in deze non drafting race (op de reglementaire 10meter) als mikpunt had. Ik voelde me best goed en reed eigenlijk sterk op een parcours dat het mijne niet is. Nog steeds als nummer 6&7 kwamen we de wissel binnen om aan de 10km lopen te beginnen.
Tijdens het lopen voelde ik nog steeds de naweeën van mijn ziekteperiode maar het gevoel was al massa's beter dan de week ervoor in Kapelle. Ik liet Sören ter plaatste en ging op zoek naar nummer 5 Maarten Christis die even verderop liep. Het duurde even voor ik hem kon inhalen en toen dat gebeurde zag ik ineens Jelle naast de kant staan. Jelle was na het fietsen in strijd voor het podium maar kreeg last van de ademhaling in de warmte van de loopproef. Helaas moest hij de strijd staken. Zo bevond ik me opeens op plaats 4!
Ik hoopte deze plaats vast te houden. De eerste drie heren waren sowieso te ver vooruit (Prof Martijn Dekker won de race, voor Kasper Lagae en Jeroen Vandael). In de laatste loopronde kwam er echter nog iemand als een renpaard uit de achtergrond opzetten: mijn ploegmaat Wouter Simons die ongelooflijk sterk loopt. Wouter zette veruit de snelste looptijd van de dag neer en nam me nog te grazen voor plek 4.
Zo werd ik dus finaal 5de , een prachtig resultaat nadat ik afgelopen weken toch wel problemen had om terug op niveau te geraken. Martijn Dekker was als PRO atleet uiteraard niet te verslaan maar achteraf bekeken is het podium niet zo gek ver weg.. Al ben ik oprecht blij deze keer met wat ik heb. Op een parcours dat me misschien wel het minste ligt van allemaal zette ik een van mijn beste races van 2018 neer. Een mooie prestatie om op verder te bouwen met als doel die topconditie dit seizoen toch nog te pakken te krijgen!