Na lang twijfelen tussen Lier en Londerzeel besloot ik om voor Londerzeel te kiezen als loopwedstrijd dit weekend. Voornaamste reden: het gebrek aan parking in Lier waar op 26 maart ook de marathon werd gehouden. Uiteindelijk is Londerzeel in tijd even ver rijden dan Lier en kan de ‘Pegasusloop’ waar ik aan ging deelnemen ook elk jaar rekenen op een sterk deelnemersveld. Omdat ik als toekomstig Ironman schrik heb om mijn snelheid te verliezen besloot ik om nog eens een 5km te lopen. Ik was benieuwd hoe dat ging uitpakken omdat ik de laatste maanden toch van wat kwaaltjes last heb gehad. Na de wedstrijd zou ik pas echt weten hoeveel dat nu eigenlijk van invloed is geweest op mijn conditie.
Voor de start had ik het meeste schrik van een Mo Farah lookalike die zich prompt naast mij posteerde op de eerste rij. ‘Die man zal wel enorm hard lopen’ dacht ik bij mezelf. Nu ja het zou ook geen schande zijn om van hem te verliezen, Afrikanen hun looptalent is nu eenmaal onnavolgbaar.
De eerste kilometer ging met 3.18 echter vrij rustig voor de start van een 5km, ik ben ooit al sneller gestart en besloot dus het heft in handen te nemen door na 1km een versnelling te plaatsen. Tot mijn verbazing moest ‘Mo Farah’ passen en kreeg ik 3 andere lopers mee in mijn voeten. Omdat de wind tegen stond hield ik even in waardoor de groep zich opnieuw uitbreidde tot een man of 10. Ik kon me echter niet inhouden en na 2km plaatste ik een nieuwe versnelling, opnieuw kreeg ik dezelfde 3 lopers mee waarop ik besloot door te zetten. Na 2.5 km toen het gat definitief was geslagen liet ik me uitzakken naar 4de positie om de anderen het werk te laten doen want de wind stond nog steeds strak. Ik voelde mezelf ook niet meer superfris na mijn twee demarrages en vreesde om 4de van de 4 te worden.
Met nog 1200 meter te gaan speelde ik daarom alles of niks, met de wind op kop begon ik aan een lange en slopende versnelling. Ik panikeerde even toen na 200 meter nog niemand was afgehaakt maar toen dat honderd meter later wel gebeurde was er geen weg meer terug. We waren nog met zijn tweeën maar mijn kompaan nam snoeihard over en ik moest passen. Vanaf dan was het sprinten tot de meet in de hoop dat de twee achtervolgers niet meer terugkwamen. Dat lukte me en ik werd tweede op enkele seconden van de winnaar die een thuisoverwinning boekte.
Mijn tijd van 16.38 stemde me uitermate tevreden! Dit is niet ver van mijn beste niveau op korte afstanden en dat met enkel lange afstand trainingen in de benen! Het was een wedstrijd waar ik echt van genoten heb vanwege het tactisch element dat toch wel erg aanwezig was vandaag, goede organisatie ook , een aanrader!
Voor de start had ik het meeste schrik van een Mo Farah lookalike die zich prompt naast mij posteerde op de eerste rij. ‘Die man zal wel enorm hard lopen’ dacht ik bij mezelf. Nu ja het zou ook geen schande zijn om van hem te verliezen, Afrikanen hun looptalent is nu eenmaal onnavolgbaar.
De eerste kilometer ging met 3.18 echter vrij rustig voor de start van een 5km, ik ben ooit al sneller gestart en besloot dus het heft in handen te nemen door na 1km een versnelling te plaatsen. Tot mijn verbazing moest ‘Mo Farah’ passen en kreeg ik 3 andere lopers mee in mijn voeten. Omdat de wind tegen stond hield ik even in waardoor de groep zich opnieuw uitbreidde tot een man of 10. Ik kon me echter niet inhouden en na 2km plaatste ik een nieuwe versnelling, opnieuw kreeg ik dezelfde 3 lopers mee waarop ik besloot door te zetten. Na 2.5 km toen het gat definitief was geslagen liet ik me uitzakken naar 4de positie om de anderen het werk te laten doen want de wind stond nog steeds strak. Ik voelde mezelf ook niet meer superfris na mijn twee demarrages en vreesde om 4de van de 4 te worden.
Met nog 1200 meter te gaan speelde ik daarom alles of niks, met de wind op kop begon ik aan een lange en slopende versnelling. Ik panikeerde even toen na 200 meter nog niemand was afgehaakt maar toen dat honderd meter later wel gebeurde was er geen weg meer terug. We waren nog met zijn tweeën maar mijn kompaan nam snoeihard over en ik moest passen. Vanaf dan was het sprinten tot de meet in de hoop dat de twee achtervolgers niet meer terugkwamen. Dat lukte me en ik werd tweede op enkele seconden van de winnaar die een thuisoverwinning boekte.
Mijn tijd van 16.38 stemde me uitermate tevreden! Dit is niet ver van mijn beste niveau op korte afstanden en dat met enkel lange afstand trainingen in de benen! Het was een wedstrijd waar ik echt van genoten heb vanwege het tactisch element dat toch wel erg aanwezig was vandaag, goede organisatie ook , een aanrader!