Pure frustratie.. Ik kan niet anders dan mijn verslag met deze woorden te beginnen, wat een gemiste kans! Ik ben ondertussen al ruim een maand op de dool maar vandaag leek ik mezelf eindelijk te hebben teruggevonden.
Om 10 uur ’s morgens stond ik gebrand aan de start van de sprinttriatlon van Mechelen. Ik wou komaf maken met een periode van opgaves, slechte resultaten en persoonlijke problemen. In het zwemmen voelde ik me goed maar niet super. Een beetje mijn eigen schuld omdat ik de laatste weken wat minder zwom op training. Toch kwam ik nog goed uit het water aan het staartje van groep 1. Maar dan gebeurde het: In de wissel liep alles mis! Brilletje en badmuts niet in de zak , eenmaal op de fiets schoenen niet aan krijgen. Ik heb zeker een halve ronde met mijn voeten op mijn schoenen gereden voor ik ze er in kon schuiven. Het was een keuze maken: blijven op de schoenen rijden en zo de groep bijhouden of schoenen eerst goed aandoen en groep laten rijden om daarna terug te komen. Deze tweede keuze werd me fataal. Ik bleef constant op 50meter rijden met mijn superbenen.. Bijna kwam ik nog terug maar toen kwam er net een versnelling..
Daar zat ik dan met mijn superbenen , moederziel alleen, vechten tegen de bierkaai. In ronde twee kreeg ik dan nog wat gezelschap maar dat veranderde niets aan mijn situatie. Uiteindelijk de wedstrijd uitgelopen (met kapotte benen van zolang alleen te rijden ) op plek 16.. Plek 16 in godsnaam.
Jammer genoeg moet ik vaststellen dat 2016 absoluut niet mijn jaar is op sportief maar ook op persoonlijk vlak. Het is al te vaak net niet geweest. En met ‘als’ en ‘dan’ vul je geen palmares. Ik voel dat er zoveel meer inzit dan wat ik tot nu toe heb laten zien! Ik weet zeker dat ik speciale prestaties in me heb! Al zal ik dat moeten bewijzen in 2017 vrees ik. Laat ons hopen op een goede winter zodat ik toch ooit eens kan laten zien wat Lars Baeyens echt kan!!
Tot slot nog een dikke proficiat aan teamgenoot Jarno Cuypers die de race wist te winnen!
Om 10 uur ’s morgens stond ik gebrand aan de start van de sprinttriatlon van Mechelen. Ik wou komaf maken met een periode van opgaves, slechte resultaten en persoonlijke problemen. In het zwemmen voelde ik me goed maar niet super. Een beetje mijn eigen schuld omdat ik de laatste weken wat minder zwom op training. Toch kwam ik nog goed uit het water aan het staartje van groep 1. Maar dan gebeurde het: In de wissel liep alles mis! Brilletje en badmuts niet in de zak , eenmaal op de fiets schoenen niet aan krijgen. Ik heb zeker een halve ronde met mijn voeten op mijn schoenen gereden voor ik ze er in kon schuiven. Het was een keuze maken: blijven op de schoenen rijden en zo de groep bijhouden of schoenen eerst goed aandoen en groep laten rijden om daarna terug te komen. Deze tweede keuze werd me fataal. Ik bleef constant op 50meter rijden met mijn superbenen.. Bijna kwam ik nog terug maar toen kwam er net een versnelling..
Daar zat ik dan met mijn superbenen , moederziel alleen, vechten tegen de bierkaai. In ronde twee kreeg ik dan nog wat gezelschap maar dat veranderde niets aan mijn situatie. Uiteindelijk de wedstrijd uitgelopen (met kapotte benen van zolang alleen te rijden ) op plek 16.. Plek 16 in godsnaam.
Jammer genoeg moet ik vaststellen dat 2016 absoluut niet mijn jaar is op sportief maar ook op persoonlijk vlak. Het is al te vaak net niet geweest. En met ‘als’ en ‘dan’ vul je geen palmares. Ik voel dat er zoveel meer inzit dan wat ik tot nu toe heb laten zien! Ik weet zeker dat ik speciale prestaties in me heb! Al zal ik dat moeten bewijzen in 2017 vrees ik. Laat ons hopen op een goede winter zodat ik toch ooit eens kan laten zien wat Lars Baeyens echt kan!!
Tot slot nog een dikke proficiat aan teamgenoot Jarno Cuypers die de race wist te winnen!