Starten in de t3 series of niet? Dat was de vraag voor mij deze week. Aangezien ik eerste reserve was moest ik met deze mogelijkheid rekening houden. Geen nood, ik zou zeker en vast naar Doornik afzakken voor de sprintriatlon die eerder op de dag voorafgaand aan het t3 spektakel werd georganiseerd.
Het werd uiteindelijk ook deze wedstrijd waar ik de start zou nemen.Voor mij om het even, in de minder sterk bezette promo triatlon kon ik zelf voor een klinkend resultaat gaan! Blijkbaar dachten ploegmaats Jesse Lormans en Ian Slootmans net hetzelfde. Met deze 3 trillers bij in het pak trok de triatlon zich op gang in het ijskoude water. Ik had meteen het goede gevoel te pakken en zwom van het hele pak weg. Met een kleine 15 seconden voorsprong op Jesse klom ik als 1ste aan land. Op de fiets wachtte ik op Jesse zodat we samen konden doorrijden. Ook Ruben Verkempinck uit Roeselare kwam nog terug. Met drie bouwden we een grote voorsprong uit op de achtervolgers. Ik voelde me duidelijk de sterkste fietser van de drie. Ik versnelde elke ronde op de klim maar probeerde niet om alleen weg te rijden omdat ik met Jesse een ploegmaat bij me had.
Eens van de fiets gekomen merkte ik dat het beste eraf was. Mijn lange kopbeurten op de fiets (waarbij we volgens Jesse altijd 3km/u sneller gingen rijden) hadden mijn benen afgesneden. Eigen tempo lopen en binnenkomen op de derde plaats was vanaf toen mijn doel. De atleten in de achtergrond waren ver genoeg achter om met de finish in zicht wat uit te bollen. Jammer genoeg was Jesse er niet in geslaagd om Verkempinck af te houden voor de overwinning. Tweede en Derde is echter ook niet slecht!
Het werd uiteindelijk ook deze wedstrijd waar ik de start zou nemen.Voor mij om het even, in de minder sterk bezette promo triatlon kon ik zelf voor een klinkend resultaat gaan! Blijkbaar dachten ploegmaats Jesse Lormans en Ian Slootmans net hetzelfde. Met deze 3 trillers bij in het pak trok de triatlon zich op gang in het ijskoude water. Ik had meteen het goede gevoel te pakken en zwom van het hele pak weg. Met een kleine 15 seconden voorsprong op Jesse klom ik als 1ste aan land. Op de fiets wachtte ik op Jesse zodat we samen konden doorrijden. Ook Ruben Verkempinck uit Roeselare kwam nog terug. Met drie bouwden we een grote voorsprong uit op de achtervolgers. Ik voelde me duidelijk de sterkste fietser van de drie. Ik versnelde elke ronde op de klim maar probeerde niet om alleen weg te rijden omdat ik met Jesse een ploegmaat bij me had.
Eens van de fiets gekomen merkte ik dat het beste eraf was. Mijn lange kopbeurten op de fiets (waarbij we volgens Jesse altijd 3km/u sneller gingen rijden) hadden mijn benen afgesneden. Eigen tempo lopen en binnenkomen op de derde plaats was vanaf toen mijn doel. De atleten in de achtergrond waren ver genoeg achter om met de finish in zicht wat uit te bollen. Jammer genoeg was Jesse er niet in geslaagd om Verkempinck af te houden voor de overwinning. Tweede en Derde is echter ook niet slecht!