Het wordt tijd dat ik nog eens in de pen kruip om jullie van mijn triatlonavonturen op de hoogte te houden. Helaas is het niet altijd rozengeur en maneschijn in een sportloopbaan. Laten we echter beginnen met een kort verslagje van mijn laatste competitie:
Op zaterdag 5 augustus deed ik de trio triatlon van Rijkevorsel mee als onderdeel van ‘team Speedy’ , het team van mijn goede kameraad Bram Van Bogaert. Bram nam het zwemmen voor zijn rekening. Aangezien Bram jarenlang ervaring heeft in competitiezwemmen waarin hij ook al mooie dingen heeft laten zien verwachtten we niets minder dan de kopstart van hem. Zo geschiedde ook, hij kwam met kleine voorsprong als eerste uit het water waarna hij het figuurlijke stokje doorgaf aan Senne, onze fietser.
Senne deed zijn best op het snelle fietsparcours maar in tegenstelling tot Bram en ik heeft hij geen ervaring met competitiesport. Als er dan enkele echte wielrenners achter je komen weet je dat het moeilijk wordt. Toch reed hij nog keurig 8ste toen hij mij op pad stuurde voor mijn 4 kilometer lopen.
Mijn looponderdeel ging best goed in de gegeven omstandigheden. Ik voel me namelijk al twee weken minder op training en had ook wat last van pijnlijke spieren en gewrichten. De komende nacht zou me duidelijk worden waarom. Maar nu deed ik nog goed mijn best voor ons team, ik kon nog twee atleten oprapen en zo werden we 6de trio. Mijn looptijd was 14.06 ofwel 3.25/km. Absoluut een leuke ervaring zo’n triatlon in team!
Op zondag 6 augustus had ik dan aan de start moeten staan van het BK halve triatlon Eupen. Maar u raadt het al , de start heb ik niet gehaald. Tijdens de nacht van zaterdag op zondag werk ik helaas ziek, iets wat achteraf bekeken al even in mijn lichaam zat. En zo is 2017 stilaan een jaar aan het worden om heel snel te vergeten. Een korte bloemlezing van de laatste wedstrijden:
Uiteraard had ik het liever anders gezien. Elke sporter maakt echter zo’n jaar ooit wel eens mee. Er is niets aan te doen en ik kijk liever vooruit. Er restten me nog twee triatlons dit jaar ,La Roche en Ironman Barcelona. Een goede prestatie in deze wedstrijden doet me deze ellende misschien wel vergeten. Wat me dan weer wel stoort is het feit hoe hard mensen kunnen zijn als het op ‘niet presteren door omstandigheden’ aankomt. Het is verbazingwekkend hoe snel sommige mensen een sporter afschrijven als het even niet vlot zoals het moet. Ik vind dat kortzichtig en getuigen van weinig respect. Druk maak ik mij daar echter niet meer in. Het blijft immers ook maar triatlon, rijk zal ik daar nooit van worden. Er wachtten me deze maand nog enkele belangrijke herexamens en het is ook belangrijk dat ik daar nu op focus. Dus beste mensen, verwacht geen nieuw verslag meer van met tot en met de La Roche triatlon, hopelijk dan met beter nieuws!
Op zaterdag 5 augustus deed ik de trio triatlon van Rijkevorsel mee als onderdeel van ‘team Speedy’ , het team van mijn goede kameraad Bram Van Bogaert. Bram nam het zwemmen voor zijn rekening. Aangezien Bram jarenlang ervaring heeft in competitiezwemmen waarin hij ook al mooie dingen heeft laten zien verwachtten we niets minder dan de kopstart van hem. Zo geschiedde ook, hij kwam met kleine voorsprong als eerste uit het water waarna hij het figuurlijke stokje doorgaf aan Senne, onze fietser.
Senne deed zijn best op het snelle fietsparcours maar in tegenstelling tot Bram en ik heeft hij geen ervaring met competitiesport. Als er dan enkele echte wielrenners achter je komen weet je dat het moeilijk wordt. Toch reed hij nog keurig 8ste toen hij mij op pad stuurde voor mijn 4 kilometer lopen.
Mijn looponderdeel ging best goed in de gegeven omstandigheden. Ik voel me namelijk al twee weken minder op training en had ook wat last van pijnlijke spieren en gewrichten. De komende nacht zou me duidelijk worden waarom. Maar nu deed ik nog goed mijn best voor ons team, ik kon nog twee atleten oprapen en zo werden we 6de trio. Mijn looptijd was 14.06 ofwel 3.25/km. Absoluut een leuke ervaring zo’n triatlon in team!
Op zondag 6 augustus had ik dan aan de start moeten staan van het BK halve triatlon Eupen. Maar u raadt het al , de start heb ik niet gehaald. Tijdens de nacht van zaterdag op zondag werk ik helaas ziek, iets wat achteraf bekeken al even in mijn lichaam zat. En zo is 2017 stilaan een jaar aan het worden om heel snel te vergeten. Een korte bloemlezing van de laatste wedstrijden:
- Powertriatlon Aarschot: zeer goede race tot ik parkeerde in het lopen, top 10 helemaal uit handen gegeven.
- Kapelle Op Den Bos: halve fietsproef op leegloper, benen opgeblazen gevolgd door opgave.
- BK Eupen: start niet gehaald wegens ziekte.
Uiteraard had ik het liever anders gezien. Elke sporter maakt echter zo’n jaar ooit wel eens mee. Er is niets aan te doen en ik kijk liever vooruit. Er restten me nog twee triatlons dit jaar ,La Roche en Ironman Barcelona. Een goede prestatie in deze wedstrijden doet me deze ellende misschien wel vergeten. Wat me dan weer wel stoort is het feit hoe hard mensen kunnen zijn als het op ‘niet presteren door omstandigheden’ aankomt. Het is verbazingwekkend hoe snel sommige mensen een sporter afschrijven als het even niet vlot zoals het moet. Ik vind dat kortzichtig en getuigen van weinig respect. Druk maak ik mij daar echter niet meer in. Het blijft immers ook maar triatlon, rijk zal ik daar nooit van worden. Er wachtten me deze maand nog enkele belangrijke herexamens en het is ook belangrijk dat ik daar nu op focus. Dus beste mensen, verwacht geen nieuw verslag meer van met tot en met de La Roche triatlon, hopelijk dan met beter nieuws!