Ik ben een echt competitiebeest, ik krijg nooit genoeg van wedstrijden. Dat is waarschijnlijk ook mijn grootste zwakte. Na de zwemloop van Breda heb ik het dan ook bewust een hele week rustig aan gedaan. De achterliggende gedachte hierbij was om fris op stage te vertrekken.
Op zaterdag 4 april stond echter nog eerst de 1/8ste zwemloop van Utrecht gepland. Om de bovengenoemde reden wou ik absoluut nog een wedstrijd plannen voordat ik op stage vertrok. Ik voelde me terug fris na mijn weekje relatieve rust en vertrok dan ook als een speer bij het zwemmen. Het zwemmen ging goed en ik nestelde mij comfortabel in de voeten van de snelste zwemmer. In de laatste 75 meter moest ik hem echter laten gaan na een oponthoud met een gedubbelde atleet.
Geen nood, ik voelde meteen dat de benen goed waren! Al na enkele honderden meters had ik de koploper te pakken. Ik rustte even uit na mijn inspanning om het gat te dichtten. Toen de Nederlander Thomas janssen voorbijspurtte twijfelde ik echter geen seconde, ik moest meegaan met deze atleet. Samen lieten we de enthousiaste zwemmer achter en liepen nog 4km samen op kop.
Niemand slaagde er in de andere kwijt de geraken. Een spurt zou over de overwinning beslissen. Ik voelde de Nederlander verzwakken en zette vol aan in de laatste bocht. Ik kreeg echter de wind pal op de neus, ik bleef de ziel uit mijn lijf lopen maar het was vergeefse moeite in de laatste 10 meter kwam Janssen uit de slipstream en won.
Uiteindelijk is het jammer dat ik een fout maakte in de sprint. Toch overheerst tevredenheid. Ik had goede benen en belangrijker: ik kon versnellingen en tempowissels aan. Ideaal om zo met een fris gemoed op stage te vertrekken!
Op zaterdag 4 april stond echter nog eerst de 1/8ste zwemloop van Utrecht gepland. Om de bovengenoemde reden wou ik absoluut nog een wedstrijd plannen voordat ik op stage vertrok. Ik voelde me terug fris na mijn weekje relatieve rust en vertrok dan ook als een speer bij het zwemmen. Het zwemmen ging goed en ik nestelde mij comfortabel in de voeten van de snelste zwemmer. In de laatste 75 meter moest ik hem echter laten gaan na een oponthoud met een gedubbelde atleet.
Geen nood, ik voelde meteen dat de benen goed waren! Al na enkele honderden meters had ik de koploper te pakken. Ik rustte even uit na mijn inspanning om het gat te dichtten. Toen de Nederlander Thomas janssen voorbijspurtte twijfelde ik echter geen seconde, ik moest meegaan met deze atleet. Samen lieten we de enthousiaste zwemmer achter en liepen nog 4km samen op kop.
Niemand slaagde er in de andere kwijt de geraken. Een spurt zou over de overwinning beslissen. Ik voelde de Nederlander verzwakken en zette vol aan in de laatste bocht. Ik kreeg echter de wind pal op de neus, ik bleef de ziel uit mijn lijf lopen maar het was vergeefse moeite in de laatste 10 meter kwam Janssen uit de slipstream en won.
Uiteindelijk is het jammer dat ik een fout maakte in de sprint. Toch overheerst tevredenheid. Ik had goede benen en belangrijker: ik kon versnellingen en tempowissels aan. Ideaal om zo met een fris gemoed op stage te vertrekken!