Met al die teamwedstrijden van de laatste weken moest ik wachten tot 21 mei 2016 om mijn eerste individuele triatlon van het seizoen af te werken. Ik koos ervoor om 'rustig' te beginnen in de non draft sprinttriatlon van het Nederlandse Krimpen a/d Lek.
Op de wedstrijdlocatie was alles mooi gecentraliseerd, dit zorgt altijd voor een ontspannen gevoel. Bij sommige andere triatlons moet je soms nog enkele kilometers fietsen van de inschrijving tot de zwemstart. Ik kon dus ontspannen vertrekken voor het zwemmen en had meteen de goeie lijn. Ik kwam als tweede aan wal maar mijn wissel was veel te traag waardoor ik pas als 4de de fiets op sprong.
Eenmaal op de fiets panikeerde ik niet, ik reed makkelijk naar voor. Zo kwam ik in een groepje van drie terecht dat de leiding had in de race. Althans drie op papier want ik had toen al door dat de derde atleet niet van plan was om veel mee te werken. Ik ergerde me pas echt toen bleek dat hij ook nog eens schaamteloos in de wielen fietste op een non drafting race!
Niet meer rijden kon echter niet omdat ondertussen de sterk fietsende Leo Godde ons had ingehaald en alleen de leiding had overgenomen. Ik werkte dan maar goed samen met Sjoerd Post, de atleet die wel wou meewerken, om het gaatje niet te groot te laten worden. Maar zo namen we 'de sleper' ook mee in een zetel naar T2.
Na die wissel werd mijn vrees werkelijkheid. Post moest meteen lossen en ik liep enkel nog met 'de sleper' in de achtervolging op Godde, die zich overschat had op de fiets en nu compleet stilstond. Hierdoor kwamen we na iets meer dan een km al aan de leiding.
Ik had in tegenstelling tot mijn rivaal alle energie in het fietsen gestoken en had dan ook geen verhaal toen ' de sleper' versnelde. De veer was gebroken en ik liep rustig uit op een 2de plaats. De race werd uiteindelijk gewonnen door Michael Groen, die zeker nog niet thuis was geweest indien hij niet alle geschreven en ongeschreven regels had getart tijdens het fietsen.
Een zware ontgoocheling omwille van deze gemiste ( gestolen is misschien een te zwaar woord maar toch) winst. Ik besloot echter om me er gewoon bij neer te leggen en uit te kijken naar de komende races. Al bij al haal ik toch maar weer een tweede plaats en zo houden de goede resultaten in 2016 toch maar mooi aan!
Op de wedstrijdlocatie was alles mooi gecentraliseerd, dit zorgt altijd voor een ontspannen gevoel. Bij sommige andere triatlons moet je soms nog enkele kilometers fietsen van de inschrijving tot de zwemstart. Ik kon dus ontspannen vertrekken voor het zwemmen en had meteen de goeie lijn. Ik kwam als tweede aan wal maar mijn wissel was veel te traag waardoor ik pas als 4de de fiets op sprong.
Eenmaal op de fiets panikeerde ik niet, ik reed makkelijk naar voor. Zo kwam ik in een groepje van drie terecht dat de leiding had in de race. Althans drie op papier want ik had toen al door dat de derde atleet niet van plan was om veel mee te werken. Ik ergerde me pas echt toen bleek dat hij ook nog eens schaamteloos in de wielen fietste op een non drafting race!
Niet meer rijden kon echter niet omdat ondertussen de sterk fietsende Leo Godde ons had ingehaald en alleen de leiding had overgenomen. Ik werkte dan maar goed samen met Sjoerd Post, de atleet die wel wou meewerken, om het gaatje niet te groot te laten worden. Maar zo namen we 'de sleper' ook mee in een zetel naar T2.
Na die wissel werd mijn vrees werkelijkheid. Post moest meteen lossen en ik liep enkel nog met 'de sleper' in de achtervolging op Godde, die zich overschat had op de fiets en nu compleet stilstond. Hierdoor kwamen we na iets meer dan een km al aan de leiding.
Ik had in tegenstelling tot mijn rivaal alle energie in het fietsen gestoken en had dan ook geen verhaal toen ' de sleper' versnelde. De veer was gebroken en ik liep rustig uit op een 2de plaats. De race werd uiteindelijk gewonnen door Michael Groen, die zeker nog niet thuis was geweest indien hij niet alle geschreven en ongeschreven regels had getart tijdens het fietsen.
Een zware ontgoocheling omwille van deze gemiste ( gestolen is misschien een te zwaar woord maar toch) winst. Ik besloot echter om me er gewoon bij neer te leggen en uit te kijken naar de komende races. Al bij al haal ik toch maar weer een tweede plaats en zo houden de goede resultaten in 2016 toch maar mooi aan!