Een wedstrijd waar ik op voorhand veel van verwachtte. Ik wou eens kijken of ik me kon meten met de Belgische (sub)top in mijn categorie. Aan mijn conditie zal het niet gelegen hebben, ik blaak van de gezondheid en het vertrouwen na al het goede van dit jaar. Het zwemmen was echter een bij momenten zéér onsportief gevecht om elk plaatsje, ik geraakte ingesloten op een plaats die allesbehalve de mijne is. Nadat ik dan door een zoveelste slechte wissel opnieuw de kopgroep miste was mijn wedstrijd eigenlijk al over. Wist ik veel dat het ergste toen nog moest komen. Toen ik begon te lopen ontploften mijn benen zowat, de pijn was zo erg dat ik wou opgeven. Dat is echter een woord dat ik niet ken en dus heb ik stapvoets en op karakter de finish gehaald op een teleurstellende 19de plek. Mijn kuitprobleem werd bevestigd door de dokter zodat ik een weekje bij de kinesist kan doorbrengen om mij terug op te lappen. En als dat gebeurd is is het tijd om terug te slaan, want nog meer dan successen put ik motivatie uit pijnlijke nederlagen.
|